Sinds het werkelijk is dat dit blog online is komt er minder inspiratie om over te schrijven. Hé dat is lekker rustig, dacht ik eerst, alles gaat blijkbaar even zijn gangetje. Tot ik besefte, oh oh;

Ik stap nu bijna blind in een overduidelijke valkuil

Het was namelijk zo dat wanneer er iets langs kwam waarvan ik dacht, dat wil ik opschrijven, kwam er gelijk een andere gedachte overheen; nee dat past niet binnen het thema “niet perfect”. Of; nee, dat is niet niet-perfect genoeg. Dat ging zo snel, dat ik het eerst dus niet door had. Ik was dus in mijn hoofd al een selectie aan het maken van wat wel en niet past, waarom eigenlijk?!

Grappig hoe onbewust ik in een patroon val en daar dan ook over verbaasd kan zijn. Op zo’een manier als het denken dat je máár één stukje chocolade hebt genomen en je een half jaar later verbaasd bent dat je broeken ineens krapper zitten..

Nu ik het inzie, neem ik me -weer- voor dat ik hier alles kan schrijven wat ik wil.

Reminder for self;

Dit is een blog om alles op een niet perfecte manier te hoeven doen.

Op deze manier ben ik echt aan het oefenen merk ik op, yeey

Na het inzien en (h)erkennen dat ik even vastliep en waarom, schreef ik zo door naar het stuk “Kiekeboe en loslaten”