7.00 vanuit een heerlijke slaap schiet ik overeind.

Mijn maag draait om, klaar wakker en misselijk binnen nog geen seconde. Shit! De nieuwe wc bril op de boodschappenkar laten staan, zo rechtop tussen wat ijzeren stangen in. Deze gedachte riep onmiddellijk een vecht! vlucht! reactie op.. Gevolgd door de gedachten; wat een kluns ben ik toch / zo zonde van het geld / sukkel.. Erg aardig was ik niet tegen mezelf.

Tot dat.. Ik deze lichamelijke reactie en gedachten allemaal opmerkte. Hoe kan dat? Lig je heerlijk te slapen, bedenkt iets in mij ineens dat ik totaal iets ben vergeten, als een horror film, blijkt het over de wc bril te gaan. Binnen 1 minuut; “Schrik – trut – balen – hè – ademhalen – niets aan de hand – shit nu ben ik klaar wakker.”

Ik mag natuurlijk niets vergeten, geen kluns zijn, geen geld verspillen.. Als dat wel gebeurt doet dat dus even letterlijk pijn, deze ingebakken overtuigingen maken dat ik automatisch een signaal krijg dat er een leeuw aanvalt als het zo ver is.. Whowh, dat is niet handig.

Ik probeer er om te lachen, kom op Cam, een wc bril! Toch voelt het alsof ik kan janken. En heb ik nu de neiging om het af te wimpelen met “stom hè..?!”

Nee, een inzicht! Dat is het, ik kon mijn eigen gedachten en reactie observeren, whowh!

En wat zou het fijn zijn om daar dan vervolgens niet over te oordelen..

Mijn vriend kon er om lachen, we maken wel een “collaterol damage” spaarpotje voor je aan. Dat kan nou eenmaal wel eens gebeuren..

Deze ochtend voelde als een heel avontuur, een ontdekking van mijn automatische reactie en de niet helpende gedachten daarbij. Normaal zou dit in mijn hoofd blijven rondspoken en zou je kunnen zeggen dat ik met het verkeerde been uit bed ben gestapt. Nu, in de avond, merk ik hoe luchtig en positief mijn verdere dag was. Is dat wat er gebeurt als je erbij stil staat.. Het van je afschrijft..? 

Klik hier om terug te gaan naar de startpagina, of blader voor meer blog’s in het menu.